رادمهر...آرتامهر.....دوفرشته زمینی ما

3 ابان 93 پسرکم مدت زیادی هستش که واست ننوشتم ... چون از اواسط مرداد چند بار به اصفهان و بروجرد مسافرت کردیم و زیاد تهران نبودم تا از این روزای شیرینت بگم... 1-این روزا پسر نازم شروع به راه رفتن کردی و قدمات یواش یواش داره محکم تر و متعادل تر می شه...دیگه شجاعتشو پیدا کردی که بدون مکث دستت رو از روی مبل برم میداری و راه میری.... هنوزم هر دو دستت رو  بالا نگه می داری موقع راه رفتن و با همون حالت یکدفعه تغییر مسیر می دی و برمی گردی. طول هال رو می تونی راه بری اما گاهی هم زمین می خوری... اگه دستت رو بگیرم که کمکت کنم خودت دستت رو از دستم می کشی بیرون. دیگه باید به فکر یه کفش زمستونی واست باشم.... اولین کفشی که به معنای واقعی ازش استف...

پسر ناز یک ساله من........ همیشه وقتی توی رویاهام می دیدم که یه پسر به این نازی و زیبایی دارم.... افسوس می خوردم چون باور نمی کردم که اینقدر خوش شانس باشم که شما نصیب من بشی... اما الان اون رویاها به حقیقت پیوسته و شما شدی رادمهر من... رادمهر یک ساله ای که شدی همه زندگی من و بابا..... مرسی پسرم!   همیشه از هر خوراکی که می خوری باید به همه هم بدی... چه بخوان یا نه... شما خوراکی رو با فشار توی دهنشون وارد میکنی.... اینجا هم اقاجون از لطف شما بی نصیب نموندن. این عکس یکی از دوست داشتنی عکساییه که گرفتم... همه صورت بابایی رو با بستنی شستی پسرکم گوشی تلفن رو برمی داری .. خودت شماره می گیری و وقتی که مثلا وصل شد می گ...

یکشنبه دوم اذر 1393 پسرم نازم اولین کلمه ای که گفتی ....بابا بوووود.... البته با تکرار چند تا بابابابابابا پشت سر هم... سر سفره شام نشسته بودیم که زیر لب داشتی تکرار می کردی.

اولین بار دستت رو گرفتی به میز تلویزیون و روی پاهات ایستادی...هشت ماهت بود گلم. مهناز دوستم خونه مابود.. منم تو اشپزخونه و شما رو به امید ایشون تنها گذاشته بودم.. دیدم صدام می کنه که سحر جون رادمهر می تونه اینجوری بایسته؟؟ مشکلی نداره؟؟؟ منم به محض اینکه دیدمت گفتم : نننننننههههه و با عجله اومدم سمتت.. اما دیگه دیر شده بود. دستت از میز جدا شد و با صورتت خورد به لبه شیشه میز و کبود شد. دیگه از اون به بعد رفته رفته پاهات استوار تر شد و دستات واسه نگه داشتن خودت قوی تر.. دیگه کمتر سقوط می کردی و می افتادی.. تا دیگه این روزا که فقط با تکیه دادن فقط یک دست می تونی همونجا بایستی و تعادلت رو حفظ کنی... بالای پلکت کبود شده: ...

  ...

4 شهریور 1393 پسرک نازم چند وقتی بود که داشتم همش بهت یاد میدادم که دست بزنی... اماشما همش با تعجب به دستام نگاه می کردی.. بعدش دستای خودتو میزدم به همدیگه تا تکرار کنی... شاید حدود یک ماهی بود که این کارو می کردم. خلاصه یه شب از اون شبایی که بیخواب می شی و توی تختت باید یکی دو ساعت باهات بازی کنم تا بخوابی... شب یازدهم خرداد ماه 93 بودکه شما هشت ماه و یک هفته داشتی. داشتیم طبق معمول بازی می کردیم و کتاب واست می خوندم ... وقتی کتابت تموم شد خودم دست زدم و دستات رو یکبار به هم زدم... در کمال ناباوری دیدم خودت دوباره تکرار کردی و دستات رو به هم زدی.. بعدش به من نگاه کردی و دوباره با دهنی که تا آخر باز شده بود شروع به دس دسی کردی......

4 شهریور 1393 تعطیلات مرداد بابایی بود که رفته بودیم بروجرد.. من از چند وقت قبل همش باهات بای بای می کردم و خودم دستتو می گرفتم و حرکت می داد. اما هنوز خودت این کارو انجام نداده بودی. یازدهم مرداد 93 بود که بروجرد بودیم و با عمه مارال و درسا رفته بودیم بیرون با ماشین بگردیم. شما جلو توی بغل عمه نشسته بودی.. که دیدم عمه داره بهت می گه بای بای ... و دستتو تکون میده... بعد از اینکه دستتو رها کرد خودت شروع کردی به تکون دادن دستت.. الهی فدات بشم .. از بغل عمه گرفتمت و کلی واست ذوق کردم و همش می گفتم بای بای توام دستات رو تکون میدادا... گاهی دست چپ ... گاهی هر دو دست.. خلاصه وقتی رفتیم خونه اقاجون و مامان جون و عمه ساحل کلی به این کارت خن...